در نظر بگیر استخوانهایت را،
ماهها پس از مرگت،
زیر خاک کرم رنگ،
پوکیده،
مشتی ماده آلی،
آیا این مالیخولیای مزمن، این خالی بی انتها،
اعتراض زیرپوستی مداومی به حقیقت مرگ نیست؟
اعتراضی به تمام شدن؟
اعتراضی به مفهوم دروغین زمان؟
اعتراض به اینکه ما هیچوقت نبودیم، نیستیم و نخواهیم بود...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر