tag:blogger.com,1999:blog-6399492926382773822024-02-20T12:12:44.319-08:00خمارکشمفلس شرابزدهSarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.comBlogger159125tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-40034098455959354862014-01-12T19:46:00.000-08:002014-01-12T19:46:15.987-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
در نظر بگیر استخوانهایت را،</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ماهها پس از مرگت،</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
زیر خاک کرم رنگ، </div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
پوکیده،</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
مشتی ماده آلی،</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آیا این مالیخولیای مزمن، این خالی بی انتها،</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اعتراض زیرپوستی مداومی به حقیقت مرگ نیست؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اعتراضی به تمام شدن؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اعتراضی به مفهوم دروغین زمان؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اعتراض به اینکه ما هیچوقت نبودیم، نیستیم و نخواهیم بود...</div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-78239530605425156272013-05-27T14:25:00.000-07:002013-05-27T14:25:03.111-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">پس از بستن چشم، در آن تصاویر بی ربط مواج شناور، در آن قلمبه های نورانی آواره، در آن دایره های تو در توی بی سرانجام، در آن خطوط گریزان، در تصویر برفکی آن گوشه، در تاریکی مطلق پس زمینه، در هیچستان سیاه پشت پلکها، تو را میگردم، تو را میچرخم، بسیار نزدیک به من، تو را می یابم...</span></div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-3951871619074286862013-05-10T00:31:00.001-07:002013-05-10T00:31:26.826-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ایستاده ایم آبجو به دست، وسط یک قبرستان بزرگ. حرفهای بیهوده می زند، هشیار نیست، بی معنایی تسخیرش کرده است. صحبتهایی که بی هیج مفهمومی تنها آلودگی صوتی اند. مسموم میکنند فضا را به زهر پوچی. بی اعتبارند آدهایی که حرف مهمی برای گفتن ندارند اما همچنان صدایشان را میشنوی! هویتش برایم با هویت یکی از قبرها یکسان است. آدم مرده اما زنده. هیچ دلسوزی ندارم برایش، قادرم به قتل، شکوه دیدن جان دادنش زیر ضربه های جانانه...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اما ما سگهایمان را دوست داریم. ملتمسانه با نگاهشان نوازش طلب میکنند از صاحب و ما میگذاریم پارس کنند بیهوده! </div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-36213751855292283442013-03-14T10:42:00.002-07:002013-03-14T10:43:04.976-07:00همیشه درکنار تو<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
در میانه اقیانوس، جایی که از هر طرف تا بینهایت چشم فقط آب است ، عمیق شو ، عمیق تر، فرو برو ،باز هم بیشترتا جایی که برسی به ماهی کف خواب اقیانوس،در آن کف، در آنجا من منتظرت هستم... </div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-76713084037477626922013-03-01T03:05:00.000-08:002013-03-01T03:05:05.577-08:00Bless you...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
هوا بوی تعفن جسد عزیز رو به فساد تو رو گرفته ، به طرف بدن متلاشیت میام، دهنت رو باز میکنم و توش میشاشم...</div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-30687963618666390532013-02-04T18:37:00.001-08:002013-02-04T18:37:48.788-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
وارد اتاق دربسته میشوم. موسیقی پخش می شود از ایستگاه رادیویی که تا ابد، بی وقفه فقط یک آهنگ را تکرار میکند و نور سفید رنگ مرگبار مهتابی که میکشد هویت تاریخی این چهاردیواری را و تابلوی پوسیده تصویر یک مرغابی بر زمینه اقیانوس و در که پشت سرم قفل میشود و من حبس میشوم مثل آن آهنگ یا نور مهتابی یا تصویر مرغابی...</div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-82230081473897951012013-01-24T06:04:00.000-08:002013-01-24T06:04:08.281-08:00 که لذت وصل نداند<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
و از کِیف های اساسی من این است که به تو یاد بدهم با چیزهایی که من کِیف میکنم، کِیف کنی، اما تو فقط یه گربه قشنگی...</div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-7299883836578389862013-01-20T20:52:00.000-08:002013-01-20T20:52:46.444-08:00walking down your street again / Past your door, / But you don't live there anymore<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
هزار بار در رویاهایم کنار آبگرمکن بزرگ استوانه ای، در آن خانه مملو از زندگی و خوشبختی و سادگی فیلم فارسی های قدیمی به خواب رفتم. رویای اینکه من بعد از حمام، حوله به تن، خوابم برده است و ما با هم قهریم و تو می آیی و مقاومتی نداری به بدن نیمه برهنه من و می بوسیم و نور از بیرون سفید پر از برف بر سینه های من افتاده و ما عشق بازی میکنیم. با نور سفید یخ زده، با صدای شعله آبگرمکن، کف زمین پوشیده از فرشهای ماشینی و موکت های کبریتی ودیوارهای تزئین شده با کوبلن وسرتاسر پشتی های قرمز گلگلی. وبعد من خیره میشوم به شاخه های خشک و طوسی رنگ درخت زمستان. خانه رویاییمان، خانه عروسیمان که هیچگاه نگرفتیمش. </div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
غلام حسین مرد و من حسی نداشتم به مردنش تنها به خاطر آوردم که زمانی طولانی، من در رویاهایم، در آن خانه روزمرگی کردم.</div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-59531930975909398862012-12-14T19:01:00.001-08:002012-12-14T19:01:30.938-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">طربناک میشویم با دریا که عقب و جلو میرود. به آنهایی که نشدن را پچ و پچ میکردند فرمان ایست دادیم برای ورود به کشتی ما که ساحل شکست خوردگان را ترک میگوید به سمت اقیانوسی که از نظر آنها پر از هیچ است و از نظر ما هم...</span></div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-22621503722531013752012-11-21T00:16:00.000-08:002012-11-21T00:16:13.866-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">واسه تولدش دارت خریده بودم اما خودم خیلی چشم دنبالش بود، هروقت دعوامون میشد ور میداشتم ببرم اما نمیذاشت ،کشون کشون میگرفتش ازم، چند بارم خواستم قرض بگیرم ببرم خونه یه کم بازی کنم باهاش، نداد...</span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><br /></span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">پ.ن :اولین پست این وبلاگ رو هم تحت تاثیر اون دارته نوشتم! <a href="http://khomarkesh.blogspot.com.au/2009/09/blog-post.html">http://khomarkesh.blogspot.com.au/2009/09/blog-post.html</a></span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<h2 class="date-header" style="background-color: white; color: #999999; font-size: 11px; margin: 0px 0px 1em; min-height: 0px; position: relative; text-align: start; text-transform: uppercase;">
<span style="background-color: transparent; color: #7fdd66; letter-spacing: inherit; margin: inherit; padding: inherit;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">جمعه ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۹</span></span></h2>
<div class="date-posts" style="background-color: white; color: #444444; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: start;">
<div class="post-outer">
<div class="post hentry" style="margin: 0px 0px 25px; min-height: 0px; position: relative;">
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><a href="" name="8833259618806497942"></a></span><div class="post-header" style="font-size: 11px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" style="font-size: 13px; line-height: 1.4; position: relative; width: 470px;">
<div align="justify" dir="rtl">
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">من هرگز قصدم این نیست به وسط اون سیبلی که اونجاست تیر بزنم ،من که اینطوری مثل خوابنمای مفهومی از حدقه بیرون زده ، در خواب با چشمهای باز به سمتش میرم ،فقط می خوام بهش دست بزنم و سطحش رو لمس کنم ...</span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-4102830562826976842012-10-04T00:20:00.001-07:002012-10-04T00:20:16.751-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سی سال است که زندگی کرده ام</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
سی سال است که خودم را به همراه کشیده ام</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خودم را که هیچگاه در من جا نشد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بیرون ایستاد و به رنجم خیره شد</div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-15231136356830390662012-07-29T00:12:00.000-07:002012-07-29T00:12:19.834-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یادم میاد من و چند تا خدای دیگه تویه کمپ آموزشی مخصوص خدایان بودیم که در یکی از تکالیف ازمون خواسته شد موجودی اندیشه کنیم خارج از اندیشمون که خودش توانایی اندیشه کردن داشته باشه. همه مراحل رو طبق دستور کار انجام دادم اما در نهایت چیزی در آفرینش من نقص داشت و اون هم این بود که تمام مخلوقات من در یک محدوده سنی خاصی در حالی که هنوز جوون بودن خودکشی میکردن. جواب این بود که یه خدای غمگین هرگز نمیتونه موجودی شاد بیافرینه. برنامه ریزی کردم یه سیاره بخوره به سیارشون همشون نابود شن، اما هوش داشتن و قدرت تفکر و میلی قوی به ادامه این نکبت. پس ولشون کردم و کاملا" از یاد بردمشون. الان سالهای نوریه که از اون آفرینش میگذره. جدیدا" گروهی از اونارو در یکی از کهکشانهای اطراف دیدم در حالی که بینشون تعداد زیادی پیر و سالخورده وجود داشت!</div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-24125442923094785352012-07-26T09:00:00.001-07:002012-07-26T09:01:06.881-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به اون آدمی که دستاشو میگیره بالا سرش، مضطربانه این طرف و اون طرف میره، تند تند میزنه تو سر و صورتش و خودشو میکوبه به در و دیوار، گفتم آروم باش، گفت نمیتونم...</div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-59954673670353440492012-05-24T08:30:00.001-07:002012-05-24T08:41:02.246-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
ما بوسه هایمان را به یک فلفل ریز کوچک باختیم که حتی تند هم نبود، گاز هم نگرفت، نیش تیزی هم نداشت...</div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-31553042999111422352012-05-09T06:14:00.000-07:002012-05-09T06:14:15.898-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
این که هر روز خورشید بالا میاد، اینکه هر روز فرصت اینو داری که چهار صبح بیدار شی به بیشماری سیاره ها فکر کنی، فواره ای از امیده ، فواره نه، آبشاری از امیده، چرا آبشار؟ چون فرخزاد تو یکی از آهنگاش میگه "من آبشار هستم" و اینکه مهمه یکیرو بی خود و بی جهت بزرگ کنی و اینکه سالمه که یکیرو بیخود و بیجهت بزرگ کنی و اینکه من سالم و مهمم و اینکه آفتاب بی اعتنا به همه چیز هر روز بالا میاد و تو فرصت اینو داری که هر روز چهار صبح پاشی به بیشماری سیاره ها فکر کنی... </div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-87698451884371286902012-03-29T21:09:00.000-07:002012-03-29T21:09:17.647-07:00منو از تموم شدن میترسونه...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
خیلی وقته، از وقتی که عقلم می رسیده، از وقتی که یادم میاد، همیشه، این ترس باهام بوده، باهام زندگی کرده، ترس از اینکه یک روز چشمهامو باز کنم و ببینم که یه عالمه آدم بهم خیره شدن...</div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-72622887579550266862012-03-04T03:30:00.001-08:002012-03-04T04:31:19.203-08:00GOALLLL<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گردنش برایم مهم است، زیر گوشهایش بهترین قسمتش است، با دقت شکلش میدهم، با ظرافت انگشتهایم را بر شانه هایش میکشم، با شعر ، شعور و شور میبوسمش اما وقتی که کامل شد با لگد سرش را پرت میکنم....</div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-80685590536299595402012-03-04T03:09:00.002-08:002012-03-04T03:47:32.259-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
رهایی آرزو میکنم برای تمام مترسکها برای تمام عروسکهای خیمه شب بازی که به بند کشیده شده اند، رستگاری آرزو میکنم برای دستهایی که معتادند به ورقها،برای ذهنهای درگیر به خالها و عددها برای کسی که گرفتار است به کبریت آتش زدن برای کسی که بیقرار است به طعم گس شراب...</div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-66743318545052594352012-03-02T05:01:00.001-08:002012-03-02T05:13:15.081-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
می نویسم که بعدا" بخوانم روزی که این روزها را طی کرده ام. شبی زیر نور آباجوری نارنجی رنگ. روی یک راحتی چرمی بزرگ. بخوانم آنچه زندگی کرده ام در این سالها. تنها در خانه ای بزرگ در این شهر بادخیز. جایی که هر روز از خواب بیدار می شوم و تعجب میکنم که اینقددر از خانه دور افتاده ام. سرهایی که بریده ام ، انسانهایی که کشته ام. روزهایی که هنوز در راهند، سوار بر قطاری که با شتاب به سویم می آیند. کنترلی که ندارم بر زمان ومکان وکنترلی که ندارم بر هق هق پدرم به محض شنیدن صدایم، که زیاد زنده نخواهد ماند که هر روز اسم میبرد من را در کتاب دعایش...</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-85073778862574881642011-11-02T17:31:00.000-07:002011-11-02T17:52:36.388-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">حاشیه ها با یک قلموی بزرگ خورشید و باد را، من را، اصل را کمرنگ میکنند. کسی در نمای قاب ثابت بی تحرک من چرخ میخورد. درکم به قاعده چرخش های بی نظمش راه نمی برد. تصویر هم عوض نمی شود. من هم که یا خودم را به خواب زده ام، یا وانمود می کنم به بی خبری، خیره و مجذوب، مانده ام به تماشای نقاشیِ حواشی...</span></div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-24718660158189501372011-10-29T04:20:00.000-07:002011-10-29T04:24:01.230-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="margin: 10pt 0cm; text-align: justify;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; font-size: small;">سیگاررررر، طعم دهنم بده، بوی وابستگی میده، بوی ضعف. بوی ترس های عمیقم،
بوی وقتایی که نفس نکشیدم و نرفتم تو شکم خرده دغدغه های ناچیزم.طعم خون مرده لای گوشت مونده. طعم اندوه هرج و مرج بعد از <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ضیافتی با شکوه. طعم شرم بعد از همخوابگی با آدم نا اهلی... ترکش میکنم...</span> <o:p></o:p></span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-69793762208860444372011-10-16T00:50:00.000-07:002011-10-16T00:50:51.646-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="right" dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">تو گیلاسای شراب من، شیر میریزه میخوره...</span></div>
<div align="right" dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-91839703872055632512011-10-12T23:51:00.000-07:002011-10-12T23:55:57.940-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-AU; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">جان بود که خارج میشد از بند-بند تنش. منگ و پریشان رمقش را میباخت به مرورِ سرعت اتفاقات. یوسف باز گم شده بود. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در خورده میشد و یاران به نوبت میرسیدند به بالینش. نه اینکه نگران حال نزار او باشند بلکه چون، هر یک آشفتهِ ذره هر چند
ناچیز خود بود از یوسف. از پس چهره های به ظاهر ثابت آنها میتوانست ببیند که او را طلب می کنند، نیازی به کلام نبود. همدردی،
نمایش نمادین مراسم بود که در کمال بی اهمیتی به رسم معروف این مواقع انجام میشد.
همیشه، همه کس، همه چیز را خوب میدانند هرقدر هم که نقشها خوب ایفا شوند. و این حتی مضطرب ترش میکرد. میدانست که باید یوسف را بیابد به خاطر خود و به خاطر تمامی اهالی کنعان...</span></span></div>
</div>Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-21187948280553032502011-10-09T08:45:00.000-07:002011-10-10T03:06:47.428-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">دریا ذلال و آرام است. خیره شده ایم به تصویر مواج هم بر روی آب. موقر و با فاصله از هم ایستاده ایم. به هیچ چیز گرفتار نیستم جز نسیمی که از پس گردنم میگذرد. تنشی نیست. انگار که بودن یا نبودنش توفیری ندارد. ملایمت دریا خشنودم میکند. از روی عکس لرزانش بر روی آب میخوانم که میخواهد سکان هدایت را به دست بگیرم. چیزی کرخت و خواب رفته در وجودش تمنا دارد از من، راندن کشتیش را به سمت طوفان، جایی وحشی که صخره ها، تخته ها یش را در هم بکوبند، نه به یکنواختی تکراری سالهایش در آبهای کم عمق کناره. من شاید دریا زده تر از آنم که ناخدایش باشم. اما طوفان باز، قربانیش را طلب میکند از من. پس سر بره را میبرم برای سگ هارم...</span></div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-639949292638277382.post-70812108039000332852011-09-07T06:16:00.000-07:002011-09-07T06:16:09.744-07:00You push me When there's nothing else to do<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">نیستی. اما من با تو ارتباط دارم در گوشه ای از ذهنم. هنوز مرا قضاوت می کنی و هنوز مرا می پرستی. سختگیرانه کنترل می کنی حماقت های من را، انگار که این سختگیری ریشه دارد در نقدی که برخود می کنی به خاطر خواستن من. اما من فارغ از تازیانه های تو به یمن میل تو به بدنم به بازیهای پیش پا افتاده ام ادامه می دهم. مثل پینوکیو آنقدر بازی می کنم تا خر شوم و تو در نقش فرشته مهربان مرا از خریت می رهانی. بدنم همیشه سلاحم بوده است در مقابل تو. خنگی که به مدد جذابیت، عزیز است و نیازی ندارد به تقلا برای عاقل بودن. خنگی یک سیاهچاله اجتناب ناپذیر است برای دلبرکان افراد کنترل چی. خوشگل خنگ، شکار به غایت مطلوب یک شکارچی است. کتابی که زورم می کنی بخوانم ، فیلمی که مجبورم میکنی بفهمم. هنری که شیاف میکنی تا درک کنم. نوشته ای که فشار می آوری تا بنویسم در حالی که نیستی و بدون اینکه بخواهم که باشی یا حتی دلتنگ شوم. مسئله بودن یا نبودن نیست، مسئله خواص عنصری ماست که نامتغیرند و ادامه می یابند تا لایتناهی...</span></div>
</div>
Sarahttp://www.blogger.com/profile/16366764474005274525noreply@blogger.com0